Rzecz niezwykła

Jakiś czas temu kupowałem w sklepie bukiet czerwonych róż. Przede mną stała zadbana pani w starszym wieku. Popatrzyła na róże a jej twarz zmieniła się, pojaśniała. Kobieta patrzyła na róże jakby przypominały jej jakiś piękny moment z dawnych lat. Tak zmieniła się jej twarz do niepoznania: w oczach starej kobiety dostrzegłem młodą dziewczynę, którą kiedyś była. Jej uśmiech był niezwykły. Kobieta szepnęła coś do mężczyzny w podeszłym wieku, stojącego obok niej. Pokiwał głową z uśmiechem. Zapłacili za zakupy i odeszli. Bez namysłu zapłaciłem za swój towar i pobiegłem za nimi. Dogoniłem ich przed sklepem, wyciągnąłem różę i dałem tej kobiecie. To dla pani, powiedziałem, bo tak pięknie się pani uśmiecha. Zdziwiona kobieta pojaśniała na twarzy, podziękowała i obdarzyła mnie kolejnym uśmiechem, na wagę złota, ponieważ takich uśmiechów nie widuje się każdego dnia. Życzyłem miłego dnia i pobiegłem przed siebie. Do dziś pamiętam jej uśmiech i zawsze przebiega mnie dreszcz. Są uśmiechy, których się bowiem nie zapomina...